INTRO :
C|Em|FG|C ( 2 Times )
ควาCมเสียใจที่สุดจะเคยEmมี
ก็คือการFคิดว่าพรุ่งนี้จะมีร่ำไป G
ควาCมพลาดพลั้งที่สุดจะเกินEmใจ
คือการFคิดว่ามองไปจะยังพบกันG
จนแล้วCเมื่อลมได้ผ่านมาอีกครั้งEm
ในตอนนั้นCที่ยังมีกันก็เย็นหัวใจ G
แต่พอCข้างกายหันไปกลับไม่เEmจอใคร
ช่างหนาFวลึกเกินดวงใจจะพรรณนาG
บทเพลงนี้ถึAmงเธอผู้อยู่แสนไกลEm
ทั้งจากกันไปด้FวยตายGหรือว่ายังมีชีCวิต
ขอให้จงAmโปรดรู้ว่าอยู่ตรงนี้ Em
เหงาเกินกว่าคิด
ผู้อยู่ทางนั้นFมีไหมสักนิดที่คิดถึงกันG
ขอโทษบางครั้ง Am
ถ้าฉันนั้นอาจหลงEmลืม
ขอโทษที่คิดFว่าเธอจGะยืนที่เดิม C
ในบางทีบางครั้ง Em
ปล่อยเธอเหงาพ้นข้ามคืน Am
จากที่เธอมีฉัน Em
แต่กลับเป็นเหมือนผู้โดนลืม Am
ซึ่งใจฉันมัวคำนึงF คิดถึง
เจ้าสิ่งทั้งหลาGยยกเว้นแค่เธอ
ควาCมล้มเหลวที่สุดเคยEmจะทำ
คือลืมFถึงความสำคัญของคนข้างGกาย
ควาCมเสียดายที่สุดจะเกินEmไป
ก็คือกาFรที่คิดว่าค่อยใช้เวลาร่วมGกัน
จนว่าเขานั้นAmต้องทางไปแสนEmไกล
ทั้งจากกันไปด้FวยตายหGรือยังมีชีCวิต
ขอให้จงAmโปรดรู้ว่าอยู่ตรงนี้ Em
เหงาเกินกว่าคิด
ผู้อยู่ทางนั้นFมีไหมสักนิดที่คิดถึงGกัน
ขอโทษบางครั้งAm
ถ้าฉันนั้นอาจหลงEmลืม
ขอโทษที่คิดFว่าเธอจGะยืนที่เดิม C
โปรดเก็บความห่วงEmใย
จากฉันไว้ในค่ำคืนAm
จะอยู่แห่งใดตอนนี้ Em
แต่ขอบคุณนะที่เคยเดิน Am
เคียงข้างกายกันมาFแสนไกล
พาผ่านเรื่องราวGเลวร้ายด้วยกัน
INSTRU :
C|Em|FG|C
( 2 Times )
และบทเพลงนี้ถึAmงเธอผู้อยู่แสนไกลEm
ทั้งจากกันไปด้FวยตายหGรือว่ายังมีชีวิCต
ขอให้จงAmโปรดรู้ว่าอยู่ตรงนี้ Em
เหงาเกินกว่าคิด
ผู้อยู่ทางนั้นFมีไหมสักนิดที่คิดถึงกันG
ขอโทษบางครั้ง Am
ถ้าฉันนั้นอาจหลงลืEmม
ขอโทษที่คิดFว่าเธอจGะยืนที่เดิม C
ต่อให้เราได้พบEmคนทั้งหลายก็ไม่ลืมAm
หรือต่อให้มีวันคืนEm
ได้เรียนรู้ผู้คนมากมAmาย
แต่ที่ครั้งนึงเสียไป F
ไม่มีสิ่งไหนเGข้ามาทดแทน C
จากด้วยความที่คิด Em
ว่าเธอจะยืนอยู่ที่เดิมAm
เหลือบไปมองตอนไหนEm
ก็จะพบทุกค่ำคืน Am
สุดท้ายฉันก็กล้ำกลืน F
เมื่อเวลาGพรากเธอคืนไป C
