INTRO : A|C#m|A|C#m
DE|AE/G#|F#m|Bm|E
เราทั้งหลาAยเราต่างเกิดมา
เพื่อเป็นส่วนหนึ่งC#mของของโลก
ที่สดใสสF#mวยงาม
และบางทีราวC#mว่าขื่นขม
ไร้ซึ่งเพียDงสิ่งใด
ที่ติดตัวมาAดั่งคนทุกคน
มีเพียงถนนBmที่ถูกเตรียมไว้
ให้เราพบEกับสิ่งนานา
เราต่างเกิดมาAเพื่อมีเวลา
ที่ไม่สมC#mดุล
บางคนเกิดมาF#mก็มีต้นทุน
ที่วางอยู่รายC#mล้อม
บางคนเกิดมาDบนความไม่พร้อม
แต่เราทั้งหลาAยต่างก็ต้องยอม
ต้องยอมรับBmว่าที่เรามี
ไม่ได้ต่างอะไรกัEบใครสักคน
คือจิตใจขDองเรา
ที่ใช้เก็บเกี่ยC#mวความสำคัญ
เก็บบันทึกDความงดงามE
ในช่วงที่อยู่บAนเส้นทาง
รักษามันF#m ให้ดี
อย่าเก็บมาคิดC#mจนใจบอบช้ำ
ปรารถนาDถึงการที่เรา
เกิดมาEอย่างพึงพอใจ
มีแค่ไหนAไปแค่นั้น อย่างคอยระวังC#m
อย่าพาตัวเองF#mรับฟัง
อะไรก็ตามC#mที่บั่นทอน
ใช้ดวงใจคัDดกรอง
ว่าอะไรดีไAม่ดีก็พอ
เพียงแค่นี้เBmราจะสุขใจ
ถ้าเราปล่อยวางEบางอย่างให้เป็น
โดยอย่าไปคิดD อย่าไปสน
ข้างทางถนนC#mที่มันแสนไกล
ย่อมมีดอกไม้สีDสันมากมายE
ทั้งสวย และเหี่ยวAเฉา
โลกใบนี้ที่F#mมันกว้าวไกล
ทุกอย่างผ่านมาC#mเพื่อเป็นเรื่องราว
บางคนผ่านมาDเพื่อเคียงข้างเรา
บางคนเข้ามาEเพื่อให้เรียนรู้
แต่สุดท้ายDทุกคน
จากเราแสนไกลC#m
เหลือไว้แค่ความหลัง
ความสุขล้นD นับพันE
ก็กลายเป็นส่วนAหนึ่ง
ที่ได้เคยF#mเกิดมี
ที่ได้เคยC#mทำให้นึกถึง
ที่ได้เคยD คำนึง
เราควรจึงEเก็บไว้ในใจ
INSTRU : A|C#m|A|C#m
DE|C#mF#m|Bm|E
ต่อให้คนDมากมาย
บัญญัติเอาไว้ว่C#mาทำอย่างนี้
หรืออาจจะเป็นDสถานที่นี้ E
ที่ทำให้เราAมีความสุขล้น
ถ้าเรามาF#m แต่ตัว
ก็ควรจะเดินC#mให้สุดถนน
ไม่มีใครDซักคนที่จะพบเจอEแต่สิ่งสวยงาม
แต่หากถนนDเส้นใด
ที่ลองเดินไปแC#mล้วใจมันเจ็บช้ำ
ก็ควรเปลี่ยDน เส้นทางE
ในตอนที่เราAยังพอมีแรง
อย่าผูกมัดF#mตัวเองไว้
กับอะไรที่C#mมันทิ่มแทง
เพราะเมื่อที่เราDสิ้นแรง
เราจะเปลี่ยนแปลEงอะไรไม่ได้
ต่อให้ใครAเกิดมาบนสิ่งใดกัC#mน
แต่เมื่อพอF#mถึงวัน
ทุกคนล้วนแล้วC#mแต่ส่งคืน
ไม่มีใครDเอาไปติดตัว
คนทั้งหลาAยต่างก็ต้องลืม
แม้แต่ความฝันBmที่มีมากมาย
ก็จะถูกกลืนEกลับคืนสู่ดิน
จงมีชีวิตAในวันต่อวัน อย่างธรรมดาC#m
เก็บเกี่ยวไขว่คว้าF#mแค่เพียงที่ไหว
แล้วใจไม่เจ็บC#mช้ำ
และภูมิใจกัDบสิ่งที่ทำ
รวมทั้งจดจำAแค่สิ่งที่ดี
ไม่มีใครรู้ว่F#mาวันพรุ่งนี้
เราอาจจะมีโEอกาสอีกไหม
ขอให้เราAเป็นหนึ่งคนเมื่อแก่ชราC#m
เมื่อมองขอบฟ้าF#mเมื่อสุริยากำลังจะตกC#mพื้น
แล้วไม่มีสิ่Dงใด ติดอยู่ในใจที่Aเคยหลงลืม
ทำได้เพียBmงแค่ยืนโบกมือ
ให้แก่ความหลังEที่มันงดงาม เพียงแค่นั้นA..
