INTRO : Am|D|Am|D
Am|G|Am|G|AmF|GE
ใครAmจะชิงใครจะชังAm มันก็ช่างหัวเขาG
แค่ตัวเรารู้เราEm ช่างเขาประไร Am
ใครจะชัก ใครจะแช่งAm ใครจะแกล้ง ใครจะหยันG
ก็ให้ช่างหัวมันEm ก็ให้ปล่อยเค้าไป Am
ใครจะชม ใครจะเชิดAm ว่าประเสริฐเลิศหรู G
ตัวเรารู้เราอยู่ Emปล่อยเค้าชมไป Am
ใครจะรัก ใครจะเกลียดAm ใครจะเสียด ใครจะสี G
ก็เรารู้ตัวดี Emปล่อยเค้าทำไป Am
เกิดเป็นมนุษCย์สิ้นสุดแค่ตายG
เอาอะไรมากมายFในความEmอนัตตา Am
โลภไปทำไม Amช่วงชิงแข่งขัน
สุดท้ายเหมือนกันG ต้องไปป่Emาช้า Am
จะเอาอะไร Amแค่ รัก โลภ โกรธ หลง
ไม่มีความมั่นคงGบนกิเลสEmตัณหา Am
เกิดแก่เจ็บตายAm ใยจะไปยึดมั่น
สรรพสังขารG ล้วนEmอนิจจา Am
ปล่อยวางมันเสียDm.. GทุกโขติณณาAm
INSTRU : G|Am|G|Am
Dm|Am|G|Am|Am|D|Am|D
Am|G|Am|G|AmF|GE
ใครAmจะเมิน ใครจะมองAm ใยจะต้องไหวหวั่นG
ใครจะใส่ร้ายกันEm ใยจะต้องสนใจ Am
ใครจะดี ใครจะเลวAm มันก็เรื่องของเขาG
ใครจะนินทาเราEm ใยจะต้องทุกข์ใจ Am
ใครจะล้อ ใครจะด่าAm ใยจะต้องว่าตอบG
ใครไม่สน ใครไม่ชอบEm ใยจะต้องใส่ใจ Am
ใครจะคิดใส่ความAm ใยจะต้องวุ่นจิตG
หากตัวเราไม่ผิดEm จะไปคิดทำไม Am
เกิดเป็นมนุษCย์สิ้นสุดแค่ตายG
ประดุจดังท่อนไม้ Fล้มทับEmโลกา Am
หมดลมเมื่อไร Amหาประโยชน์ใดเล่า
ล้วนต้องถูกเผาG หามไป Emป่าช้า Am
ชีวิตยังมี Amสร้างความดีไว้เถิด
ได้ไม่เสียชาติเกิดG ได้ไม่ต้องอายหมาAm
อันว่าความตายAmคือสัจธรรมความเที่ยง
สิ้นสรรพสำเนียงG เน่าเหม็นEmขึ้นมา Am
จะเอาอะไร..Dm GจะเอาอะไรกันนักหนาAm
INSTRU : Am|D|Am|D
Am|G|Am|G|AmF|GE|Am