INTRO : GD/F# |EmDm
CBmEm|AmD
ก็ต่อแต่นี้เGราคงต้องทำใจ
เพราะถึงอย่างไรเEmธอคงไม่กลับมา
สิ่งที่เหลือCทิ้งไว้ก็คือBm น้ำตา Em
ที่เธอAm ฝากกับฉันDไว้ ก็เกินพอ..
สักGวาหวานอื่นD/F# มีหมื่นแสน
และEmนี่คือเสียงของขุนแผนDmที่ร้องถึงวันทอง
เคยCคิดว่าน้องเป็นรักแท้ Bmแต่ว่าดันEmปลอม
เมื่อAmใจน้องมันมีทั้งสองD พี่ก็ต้องปล่อยมือ
เพราGะเหตุอันใด ไฉนกันเล่าD/F#จึงต้องเป็นพี่ที่เจ็บ
หรือEmว่า คงเป็นเพราะบาป
เพราะกรรมDm กำลังสำแดงฤทธิ์เดช
หรือCว่าเพราะพี่ไม่ได้มีเงินทองBmเป็นส่วนผสมEmพิเศษ
แต่ว่าAmแม่น้องก็คงยินยอม ให้คนDดีพร้อมได้อภิเษก
ถึงแม้ศีรษะGไร้เกศา ถึงแม้ใบหน้าD/F#ดูอุปลักษณ์
แต่พี่มีไหล่Emให้เอนหา ในคราที่น้องDmนั้นอยากจะพักG
ยอมโดนดูถูกCไปเป็นหมา เพราะใจของข้าBmมิอยากจะช้ำEm
แต่หากได้พี่ไAmปเป็นสามีเจ้าเองคงDมิอยากจะรับ
มิอยากจะอยู่ใGห้ตัวข้า ได้ย่างกรายD/F#เป็นส่วนหนึ่ง
เพราะฤทัยพี่เองEmมิได้ชะล่า ว่าใจน้องยังDmอยู่บ่วงอื่น G
และเมื่อผู้เป็นหนึ่งCในใจน้อง เขาย้อนกลับมาBmและพาชักนำ Em
ใจน้องเองAmก็คงพร้อม จะไปโดยที่ไDม่ลาซักคำ
ก็คงได้รู้แGล้วว่า เธอD/F#ไม่จริงใจ
เราEmไม่มีความหมายDm Gดูเธอไม่มีCน้ำใจ
ไปจBmากฉันง่ายดายAmโดยไม่มีร่ำลาD
ก็คงได้รู้แGล้วว่าเธอD/F#ไม่เคยลืม
เธอEmยังมีเยื่อใย Dm G
กับคนที่เธอCเคยชิดใกล้
และเขาBmเคยทำร้ายเธอ Am คนที่ทนเจ็บช้ำDคือเรา.. G
เคยคิดคำนึงGว่าจะได้สมหวัง สักวันD/F#คงจะได้สวมแหวน
แต่กลับกลายเป็นน้องEm มาลวงมาหลอกมาสวมเขา
เพราะคนที่เจ้าDmรักมันคือไGอ่ขุนแผน
แล้วเหตุCอันใด จึงทิ้งรอยแผลBmให้ปวดฤทัย Em
ทั้งที่เคยกอดAmหอมนอนอีนางวันทองDสองใจ
เช่นนั้นขอให้สมGวิวาห์ในห้องนอน
ครองเรือนD/F#ด้วนกันจนข้อเคล็ด
ขอให้ได้ถือEmไม้เท้ายอดทอง
ได้ครองDmกระบองยอดเพชร
มิต้องกังวนC ว่าคนอย่างพี่จBmะร่ำไห้ Em
ในเมื่อพี่เกิดAmมาเพียงลำพัง
ลาโลกลำพังDก็ย่อมได้
ทั้งที่น้องบอกGว่าจะไม่ทิ้งกันไป
น้องพูดคำไหนD/F#น้องจะไม่กลับคำ
น้องพูดทุกอย่างEmให้มันดีกับใจ
สัญญามากมายDmที่รู้สึกดีกับมันG
เคยคิดว่าน้องCนะคงไม่เหมือนกับใคร
พี่ก็เลยทุ่มเทลBmงไปเต็มกำลังEm
แต่ว่าสิ่งAmที่พี่ได้รับกลับไป
ก็คือน้องไม่ได้เห็นใจ Dไม่ได้คุ้มค่ากับมัน
มีแค่เมตตาGมหานิยม แค่โอมจังงังD/F#กำบังกาย
จะสู้อะไรกัEmบบรรณาการ ที่ขุนช้างมันขนDmเอามาให้
แต่พี่เข้าใจใCนเจตจำนง
ว่าคนทุกคนBmย่อมอยากสบายEm
ความรักแตกกิ่งAmทุกแห่งหน
สุดท้ายออกผลD แต่กลับกินไม่ได้
ก็คงได้รู้แGล้วว่า เธอD/F#ไม่จริงใจ
เราEmไม่มีความหมายD ดูเธอไม่มีCน้ำใจ
ไปจBmากฉันง่ายดายAmโดยไม่มีคำร่ำลาD
ก็คงได้รู้แGล้วว่า เธอD/F#ไม่เคยลืม
เธอEmยังคงมีเยื่อใย Dกับคนที่เธอCชิดใกล้
และเขาBmเคยทำร้ายเธอ Am D
ก็คงได้รู้แGล้วว่า เธอD/F#ไม่จริงใจ
เราEmไม่มีความหมายDm Gดูเธอไม่มีCน้ำใจ
ไปจBmากฉันง่ายดายAmโดยไม่มีร่ำลาD
ก็คงได้รู้แGล้วว่าเธอD/F#ไม่เคยลืม
เธอEmยังมีเยื่อใย Dm Gกับคนที่เธอCเคยชิดใกล้
และเขาBmเคยทำร้ายเธอ Amคนที่ทนเจ็บช้ำDคือเรา G
