INTRO : FAm|Dm|Bb|C
แบกความFเจ็บช้ำมา แบกมาAmตั้งไกล Dm
เผื่อพอBbจะมีใคร พึ่งพาF
เกือบลืมFความช้ำใจ เมื่อเธอAmเข้ามา Dm
เข้ามาBbคอยเยียวยา รักษาใจ C
* และBbแล้วทุกอย่างC ก็มาแปรDmผัน
มันBbเลยต้องเจ็บCและช้ำใหม่ F
(เธอเองไม่ต่างกันเท่าไหร่)
เธอBbทำรอยเก่าCที่คนทำDm ทิ้งไว้
ตอกย้ำGmมันลงไปที่Bb จุดเดิมC
** ขอบคุณFที่ซ้ำเติม จุดเดิมGmที่เคยเจ็บ
เจ็บแบบเดิมBbที่เคยเจอC มาก่อน F
ขอบคุณFที่ซ้ำเติม จุดเดิมGmให้ยิ่งอ่อน
ช่วยบั่นทอนBbซ้ำลงไป Cที่เดิม F
ไม่เคยFจะคิดเลย ไม่เคยAm ระวัง Dm
ก็เลยBbไปจริงจัง เหมือนก่อนF
แปลกดีที่Fเชื่อเธอ ว่าเธอAmจะแน่นอน Dm
ว่าเธอBbคงจะจริง ไม่เหมือนใครC
( ซ้ำ * , ** )
จะA7เติมความหวัง สักครั้งDmลงที่ใจ
เพื่อBbให้ใจ Cดีดังเดิม F
