INTRO : G|Bm|CCm|G
อย่าห่วงอีหยังG ซำนี่น้Bmองบ่พอตาย
ไปเป็นCคู่แก้ว ที่เพิ่นปั้นไว้แล้ว
น้องเข้าใจ Cmอ้ายเบิดDสุอย่าง
ที่อ้ายGเลือกเขา ที่สองเฮาBmต้องเดินแยกทาง
ถึงฮักสิถืCกม่าง ถิ่มน้องให้ฝันค้าง
เหลือแต่แผลCm.. ที่ฝังลึกใDนใจ
* คนBmห่างไกลถูกลบ จนพ้นใจขEmองอ้าย
กอดเอาเขาCเข้ามาไว้ คนนอกใจจั่งน้องต้องเป็นGคนอื่น
ถึงEmยังฮักแต่คงบ่มี Bmที่ให้ยืน Em
ถึงอยากฝืนCอยู่ กะฮู้ว่าอ้ายคงสิบ่ต้องDการ
** เมื่อสุดทางฝันGที่น้อง สิได้หย่างBmไปนำเจ้า
หน้าที่เจ็บCเก็บกอดความเหงาD
สิรับเอา เอาไว้ดGอกหนา G7
หลังน้ำตาCบอกอ้ายว่าฮักหลายD
ถึงต้องเสียใจเBmจ็บปางตายกะEmซ่าง
ถึงถูกลืมCกะบอกว่ายังD มันซังอ้ายบ่ลGง