* มือF.. นั้นG.. Am
สองGมือเธอที่อ่อนF.. โยนG Am
คือสองGมือที่ยังทำFให้โลกG ได้เคลื่อนAmไหว
ขอGสัญญาว่าฉันFจะกุมGมือเธอไAmว้ G
ฉันFมองมือเธอผ่านแสงนีออนGทอดมา
ยังเห็นริ้วรอยAmจากหยดน้ำมัน ที่เธอโดนตอนGทอดปลา
คือมือที่คอยFตบยุงทุกตัว ไม่ให้รอดหูรGอดตา
ไปกัดไปกล้ำAmไปกราย ไปเกาะลูกน้อยที่เธอGคลอดมา
คือมือที่ป้อนFยา.. ยามฉันGเจ็บป่วย
คือมือที่Amปลอบประโลมทุกคราที่ฉันGมันห่วย
ฉันมองมือเธอFที่บอบบาง ก่อนแทรกนิ้วไปรGะหว่างกลาง
จากนี้จะไม่ปล่อยมือAmให้เธอเดียวดาย
แล้วทิ้งเธอไว้รGะหว่างทาง
เพราะมือของนางF ที่ปัดที่กวาดที่ล้างที่เช็ดGที่ผัดที่หั่น
ที่ทำกับข้าวAmให้กินคอยแกะที่เปลือกG
ที่เม็ดคือมือผู้หญิงรักสวยรักงามF
ที่เปื้อนที่เจ็บGที่เคล็ดแต่ไม่รีรอ
จะเช็ดก้นลูกAmจนเกลี้ยง ตอนลูกขี้แตกGขี้เล็ด
เพชรนิลจินดาFหรือมรกตล้านแสนG
นิ้วเธอนั้นช่างAmมีค่า กว่าสิ่งประดับหัวแหวนG
สองมือที่คอยอุ้มFลูก สองมือที่เหงื่อชุ่มGโชก
ขอบคุณมือแสนอ่อนนุ่มAmที่เทที่ทุ่ม
สองมือที่โอบGอุ้มโลก
ฉันGจะดูแลเธอให้.F. ดี..G Am
ฉันGจะดูแลเธอให้.F. ดี..G Am G
มือFเธอที่จับตะหลิวแล้วทำGข้าวผัด
มือเAmธอที่เช็ดขี้มูกตอนลูกGเป็นหวัด
มือFเธอที่หยอดกระปุกGตั้งใจประหยัด
คือมือของเธอAmที่แสบที่ร้อน เพราะโดนผงGซักฟอกกัด
คือมือของเธอFที่ดมทีไรก็Gมีแต่กลิ่นน้ำปลา
หลังเธอล้างจานAmจากกลิ่นน้ำยา ไม่มีเวลาGจะจิบน้ำชา
บางครั้งเพราะฉันFมันเห็นแก่ตัว ทำให้มือเธอGต้องปาดน้ำตา
แต่เธอก็เอาAmแต่จับมือฉัน ไม่คิดจะทิ้งGจะร่ำจะลา
คือมือของเธอFที่เสียสละ ยอมเหนื่อยGเกินพรรณนา
ยอมให้ภAmาระมาผูก มามัด มาเกี่ยวG มาพันธนา
แต่เFธอก็ทำว่าเรื่องเหล่านี้มัGนธรรมดา
เพราะคำAmว่ารักครอบครัว เพราะคำว่าแม่แGละภรรยา
คือหัตถาFที่เสกสรร พลังให้โลกGหมุนวน
คือมือที่อยู่หAmลังความสำเร็จของชายและลูกGทุกคน
อันFมือบุรุษอาจจับถึงยศGนายพล
แต่มือสตรีนั้Amนคือ หัตถาที่ครองพิภพGจบสากล
( ซ้ำ * )
ฉันGจะดูแลเธอให้.F. ดี..G Am
ฉันGจะดูแลเธอให้.F. ดี..G Am
ฉันGจะดูแลเธอให้.F. ดี..G Am
ฉันGจะดูแลเธอให้.F. ดี..G Am
INSTRU : FG|AmG ( 2 Times ) F
