INTRO : D|D|Bm|D
พอDดีกว่า กับการที่ต้องเหนื่อยล้า
ฉันนั้นต้องเอ่ยBmคำลา เหตุใดเธอจึงเฉยชา
สายตาเธอเหม่อGและลอย
เปรียบเหมือนดั่งคนเฝ้าคอย
ให้เขาได้กลับA.. คืนมา
เหนื่อยใจกับการเฉยชาของเธอ
เหมือนDดอกไม้ ที่เธอทำมันหล่นหาย
แล้วร่วงโรยตามBmเวลา อยู่ไกลก็ยิ่งค้างคา
นับวันยิ่งดูไGร้ค่า เมื่อเธอให้เขาเข้ามา
ฉันคงต้องปล่อยAเธอไป
เหตุใดเธอช่างเลือดเย็นเหลือเกิน โว.. D
* มันจบไปแล้วG.. รักนี้ที่F#mเคยเป็นมา
มันเหนื่อยล้าG.. และทรมDานเกินไป
เนิ่นนานยิ่งหนักEmใจ ฉันไม่อาจF#mจะเข้าใจ
มันเสียGเวลาเนิ่นนานเกินไป
กับคำว่ารักAที่มันจอมปลอมของเธอ
INSTRU : D
เธอDกับฉัน ก่อนเคยมีความอ่อนหวาน
เหลือเพียงแค่ความBmทรงจำ
ความรักกลายเป็นสีดำ
ถ้อยคำที่เคยGอ่อนหวาน
กลับกลายเป็นคำถากถาง
