INTRO : G|D|C|D
อยู่คนเดียวG กับตอนเย็น ๆ
และก็ไม่เห็นว่าจะต้องมีใDคร ๆ มาเคียงข้าง
อยู่ลำพังCกับความอ้างว้าง
นั่งมองดูแสงรำไร ของดวงDตะวันจนลับไป
เหม่อมองจันทGร์ที่ลอยขึ้นมา
ดึกดื่นอย่างนี้แล้วเพื่อนที่มีที่Dดีที่สุดคือหมอนข้าง
อยู่เหงาC ๆ อย่างคนที่ปล่อยวาง ก็อยู่อย่างนี้จนชิน
ไอ้คDนไม่รู้ ก็คอยจะถาม ทำไมไม่หาใครG..
สักคนD.. เข้าใจ..C และรักจริงD
(ที่เข้ามาผ่านไปก็มากเกิน)
ก็ทุกคนG ดูแสนดี Dดูจริงใจ C
ก็ยินดีที่ได้เจอ แต่ no no Dno no no โว้ โว
ก็เGพราะเวลา ฉันรักรักจริง
มันมาไม่นิ่งDเอา ตอนเธอมาทิ้งไป
คนมันรักมากC มันก็เลยเสียดาย
มันปวดใจจDะบอกใครก็ไม่ช่วย
เพราะรักเองGเจ็บเอง ก็อยู่อย่างคนไม่มีแฟน
จะหาใครDมาแทน ก็กลัวว่าเขาจะมาซ้ำ
ก็เดี๋ยวนี้คนCน่ะใจดำ เลยคบกันเที่ยวแบบขำ ๆ
ก็เจ็บประจำD ก็เลยต้องอยู่คนเดียว
INSTRU : G|D|C|D ( 2 Times )
ไอ้คนไม่รู้ ก็คอยจะถาม ทำไมไม่หาใครG..
สักคนD.. เข้าใจ.. CและรักจริงD
(ที่เข้ามาผ่านไปก็มากเกิน)
ก็ทุกคนG.. ดูแสนดี..D ดูจริงใจ.. C
ก็ยินดีที่ได้เจอ แต่ no no Dno no no โว้ โว
ก็เGพราะเวลา ฉันรักรักจริง
มันมาไม่นิ่งDเอา ตอนเธอมาทิ้งไป
คนมันรักมากC มันก็เลยเสียดาย
มันปวดใจจDะบอกใครก็ไม่ช่วย
เพราะรักเองGเจ็บเอง ก็อยู่อย่างคนไม่มีแฟน
จะหาใครDมาแทน ก็กลัวว่าเขาจะมาซ้ำ
ก็เดี๋ยวนี้คนCน่ะใจดำ เลยคบกันเที่ยวแบบขำๆ
ก็เจ็บประจำD ก็เลยต้องอยู่คนเดียว