INTRO : DmGm|CDm
FC|Dm|BbC|FAm|Dm
นับตั้งแต่วันGm ที่เจ้าCนั้นทิ้งอ้ายไป F
อ้ายDmเคยลองเปิดใจ GmหาใครCมาช่วยคลายเหงาF
ใจก่าได้ฮู้ Dmบ่อาจมีไผ๋มAmาแทนที่เจ้าDm
จำเป็นต้องปล่อยความเหงาGm ทำงานตามCอัธยาศัยAm
แล้วเถือกะเมินGm ที่สิตามCหาใครสักคนF
เลยปล่อยDmหัวใจจนๆGm ได้คิดเองCสิเอาจั๋งได๋ F
ปล่อยตัวเองให้เหงาDm มันดีกว่าที่จD7ะหามีใครGm
ครั้นเหงาDmแล้วคึดฮอดได้ Fครั้นซ่ำอ้ายCหนอต๋ายดีกว่าDm
INSTRU : GmAm|Dm
* บ่ต้องGmมีไผ๋มาถามBb ว่าอ้ายกำลังCคิดฮอดผู้ใด F
บ่ต้องกลัวว่าใครGm จะเสียใจเCพราะการกระทำF
เคยฮักเจ้าสำใด๋ Dmยังอยู่ใD7นความทรงจำGm
สิเรียบเรียงเรื่องของงานF ไว้ให้คนถามCด้วยความเต็มใจ A7
** บ่ต้องเป็นห่วงGm ความเหงาCบ่ทำให้ตายF
ความคึดฮอดDmที่มีมากมายGm ครั้นบ่ได้ใช้มัCนเสียดายกว่าF
สิอยู่ตรงนี้ Dmอยู่เพื่อคึดฮอดD7ตลอดเวลาGm
ถามข่าวDmเจ้าผ่านม่านฟ้า Fมื้อนี้แก้วตาCคิดฮอดFผู้ใด
INSTRU : Dm|Gm|C|Dm
