หลับตาลงยังรู้สึAmaj7ก E
ท่ามกลางความอ้างว้างF#m7ในหัวใจ D E
ค่ำDคืนยาวนาน กับC#m7ความเดียวดาย
และBm7ลมหายใจที่ว่างเปล่าE
นี่คืAmaj7อจดหมายแทนความคิดถึง จากอกข้างซ้างซ้าย
ถึงBm7คนที่เคยปลุก ทุกครั้งเมื่อตื่นในยามสาย
ยังC#m7ไม่เคยลืมภาพพ่อ ที่น้ำตาอาบหน้า
ตอนDลูกชายต้องจากลา เหมือนนกผวาออกจากรัง
อันAmaj7ที่จริงก็ไม่อยากจากมาไกล
แต่เBm7พื่อปากท้อง เราทั้งสองเลยห่างมาอย่างจำใจ
ขอC#m7โทษครับ ที่ไม่ค่อยได้โทรกลับ
ผมกำลังเก็บDธนบัตร ส่งธนาณัติให้พ่อจากทางใกล
แสงไฟใAmaj7นห้องนอนผมยังไม่ดับ
แม่บอกพ่อไม่สบายBm7แน่นอน
ผมนอนไม่หลับ คิดมากกระวนกระวายC#m7
พ่อจะเป็นยังใง อยากให้พ่อหายD
กลับมาเก่งกลับมากวน เหมือนเมื่อก่อน
คิดAmaj7ถึงตอนเด็กๆ ผมปั่นจักรยานไม่เป็น
พ่อBm7ยังคอยเข็นอยู่ข้างหลังผมตลอด
พ่อบอกC#m7 พ่อยังเข็น ถึงแม้เอ็งมองไม่เห็นพ่อ
พ่อDแค่อยากให้เอ็งปั่นเป็นขอแค่นั้นพอ
ว่าEทุกเวลาA ที่เรC#m7าห่างกันแสนไกลF#m7
ยังEมีอีกคำในหัวDใจ
ที่จะบอกC#m7เธอ ให้เBm7ธอได้รู้และเข้าใจ E
Hello Amaj7พ่อครับ ผมเพิ่งได้ฟังC#m7ข้อความที่ฝากไว้
ฟังเหมือนว่าF#m7อาการพ่อไม่ค่อยดี
งานผมมันยุ่งEเวลาว่างไม่ค่อยมีเลย
พ่อตอบหน่อยDถ้าได้ยินที่ผมพูด
ไหนพ่อบอกC#m7ว่าอยากได้ยินเสียงลูก
เสียงตอบมาBm7แต่มันไม่ใช่เสียงพ่อ
ผมได้ยินเสียงหวอEรถพยาบาลและเสียงหมอ
หลังAmaj7เสียงตัดไป ใจแทบขาดวูป
พ่อC#m7จ๋าอย่าเป็นใรไป พ่ออย่าพึ่งจากลูก
ยังF#mมีอีกหมื่นล้านคำที่ลูกอย่าพูด
พ่อรอEก่อนได้ไหม รอฟังจากปากลูก
แต่เDหมือนทุกสิ่งมันสายไป
เมื่อกลับมาบ้าน ที่เห็นC#m7ตรงหน้า
เหลือเพียงแต่ร่างที่ไม่หายใจ
ทำBmได้แค่กอดพ่อไว้ และบอกผมเสียใจ
ผมรักEพ่อมากกว่าใคร แต่มันไร้ประโยชน์
เพราะพ่อไม่อาจจะเข้าใจ
ฉันคิดถึงเธอA
