และF#mแล้วขอบฟ้าก็เริ่มจะมืดDมิด
และF#mแล้วชีวิตก็วนกลับไปดัDงเดิม
ยังF#mคงเหน็บหนาวเดียวดายอยู่ลำDพัง
ยิ่งไขว่คว้าเท่าไหร่ก็ยิ่งF#mเลือนลาง ยิ่งEทรมานD
* ได้แต่เพ้อAว่าเธอจะกลับคืนมา
ยังEภาวนาแม้รู้ว่า มันF#mไม่มีจริง มันไม่มีจริง
มันไม่มีอะไรจDะเหมือนเดิมE
ได้แต่หวังAโง่ๆ(ลมๆแล้ง)(อยู่ในหัวใจ)
รอEไปทั้งๆ ที่รู้ว่า มันF#mไม่มีจริง มันไม่มีจริง
แม้ว่าฉันจะ(ทำDยังไง)(รอจนตาย)
แต่เธอEคงไม่กลับมาA
INSTRU : A|EFdim
ใครF#mกันจะย้อนเวลาแห่งชีวิDต
ใครF#mกันจะคิดว่ามันจะเจ็บDเจียนตาย
ก็เF#mธอคือความหวังของคนที่สิ้นDหวัง
แต่ยิ่งหวังเท่าไหร่ยิ่งไม่มีF#mทาง เจ็บEปวดเหลือเกินD
( ซ้ำ * )
ชีวิDตที่เหลือ แม้มันC#mต้องเดินต่อไป
