INTRO : A|A|E|E
มันถึงเวลาต้องพอF#m.. สักที Oh! ..D
จะวัAนอะไรฉันมันก็เมาอย่างหมา
จะทำอะไรกัAบใครที่ไหนก็ไม่เคยโทรไปหา
ไม่เคยทำให้สEบายใจตั้งเเต่เราได้กันมา
ชาเย็นEและเย็นชาผิดนัดผิดเวลาบ่อยๆF#m
ติดเพื่อนมันพัลวัลจะกลับบ้านก็ดึกดื่น
จะเลิกออกตอนกลางคืน และไม่ขืนทำเธอนอยD
ขอโทษที่ไม่คำนึงไม่เคยนึกถึงว่าใครคอยD
จะกลับไปดูละครกับเธอและเลิกเป็นเพลบอยA
รู้เเล้วว่าเธอนั้นดีขนาดไหน
ที่ละเลยAเเละเมินเฉยจะยกโทษให้ได้ไหม
ไม่ได้เรื่องEจริงๆที่ปล่อยทิ้งเธอซังกะตาย
อยู่ในห้องEคนเดียว เหงาๆแล้วก็ไม่รู้จะกลับเมื่อไหร่F#m
ดึกดื่นกลับมาก็เจอข้าวต้มและไข่ไก่ F#m
ขอบใจที่เธอยังทน นั่งซักถุงเท้ากางเกงใน D
จะตอบแทนด้วยสิ่งนี้ ในกล่องเเดงๆที่ซื้อมาใหม่
ให้นิ้วนางข้างซ้าย ให้เธอ
* ที่รัAก.. แต่งงานกันนะคนEดี oh...
มันถึงเวลาต้องพอF#m.. สักที
อีกครึ่งชีวิตนี้ Doh... จะขอดูแลเธอA
ฉันรู้ว่าเธอเหนื่อยล้า
เหนื่อยใจใAนการกระทำและหลายครั้งเธอมีน้ำตาE
เพราะฉันมันดีแต่เกเรสร้างเเต่ปัญหาE
จนใครๆก็นินทาว่าเธอยังไหวอยู่ได้ยังไง F#m
จับได้ว่านอกใจ ก็ปาดน้ำตาเเละให้อภัยF#m
เริ่มใหม่ตั้งกี่ครั้ง ก็ผิดหวังไม่รู้เท่าไหร่D
ไม่เคยจะแคร์และไม่เคยจะสนใจ D
เลวบรรลัย เธอยังไม่เคยทิ้งกันไป A
เอาจริงฉันไม่ได้เล่นหรอกหนา
นัดที่บ้านAเอาไว้ เเล้วฉันจะเข้าไปหา
จะไปขอEตรงๆ ให้มันชัดไปเลย
จะเเต่งหรือEว่าตาย ก็ให้มันวัดไปเลย
นักเลงF#mคนนี้ที่พ่อเธอเกลียด
ขี้เมาF#mคนนี้ที่เเม่เธอไล่
มีเเต่ลูDกสาวผมขอบวชให้
ถ้าสึกDมาเเล้ว จะให้เเต่งกันไหมเล่า
( ซ้ำ * )
ยังจำทุกคำทีเธอบอก
ไม่ว่าร้ายAแค่ไหนก็รัก แม้ในสุดท้ายจะโดนหลอก
แม้เป็นคนEที่กลับกลอกตั้งเเต่วันเเรกที่เจอ
เจ็บEเเล้วจำเป็นคน เจ็บเเล้วทนเป็นคนที่รักเธอ
ตอนF#mเเรกที่ฟังก็คิดว่าเธอคงละเมอ
พร่ำเพ้อF#m น้ำเน่าและคิดว่เธอคงใจง่าย
ดูเDผินๆ ใจเธอเบาเหมือนปุยฝ้าย
แต่ลึกๆDเธอหนักเเน่น เข้มเเข็ง เเม่ชีวิตก็ให้ได้ A
ไม่เคยคิด ว่าจะได้เธอมา
และAไม่คิดว่าชีวิตจะต้องมีภรรยาE
ไม่เคยคิดว่าต้องทำในสิ่งที่ผู้ชายกลัวE
โซ่ล่ามตัวคือชีวิตหลังวิวาห์F#m
ภาะหน้าที่คงถาโถมมาไม่หยุดF#m
แต่ฉันพร้อมจะแบกรับเพื่อคนที่ดีบริสุทธิ์D
ไม่ได้สรรเสริญ ให้เธอเป็นเทวดาD
แต่ทุกสิ่งที่เธอเป็น ฉันได้เห็นมากลับตา
( ซ้ำ * )
