INTRO :
Am|G|Dm|Am ( 2 Times)
มาเปิดฉากยิงเราอีกแล้ว
ชาวบ้านที่ชายแดนต้องอพยพ
ฝากทหารไทยอย่าให้รอบนี้ต้องอพยพฟรี
จัดมันหนักๆ ไปเลย
ไปฟังเพลงนี้เลย เสียงจากคนชายแดน
* นี่คือเสียงจากคนชายแดนAm
มันทำไว้เจ็บปวดเหลือแสนG
ใครกันจะเข้าใจคนชายแดนDm
สิ่งที่สูญเสียไปไม่มีอะไรมาทดแทนAm
บึ้ม! ลูกAmระเบิดแหวกอากาศลงที่บ้าน
เสียงGกรีดร้องของสัญชาตญาณ
สับDmสนไปหมด หน้ามืดโลนลาน
เสียงAmผู้ใหญ่บ้านบอกให้เข้าบังเกอร์
มองAmไปเห็นแต่เขม่าดินปืนกลุ่มควัน
ในหูอื้Gออึงนึกว่าเป็นฝัน
สักพักก็มีประกาศDmให้ออกไปอพยพกัน
ทั้งผู้ใหญ่และเด็กร้องไห้กAmลัวจนตัวสั่น
* นี่คือเสียงจากคนชายแดนAm
มันทำไว้เจ็บปวดเหลือแสนG
ใครกันจะเข้าใจคนชายแดนDm
สิ่งที่สูญเสียไปไม่มีอะไรมาทดแทนAm
(ไม่มีอะไรมาทดแทน)
พอไปถึงศูนย์ที่พักพิงAm (พักพิง)
ตั้งสติได้ทุกอย่างคือเรื่องจริงG (เรื่องจริง)
จดจำฝังใจในทุกๆ สิ่งDm (ทุกๆ สิ่ง)
พวกมันช่าเลวระยำเลยจริงๆAm
(เลวระยำเลยจริงๆ)
ตอนที่ดูข่าวทหารAm
และการสูญเสียในวันนั้นG
ภาพข่าวคุณยายกอดหลานDm
ไม่รู้เราจะเป็นเช่นไร
ถ้าตอนนั้นหนีไม่ทันAm
* นี่คือเสียงจากคนชายแดนAm
มันทำไว้เจ็บปวดเหลือแสนG
ใครกันจะเข้าใจคนชายแดนDm
สิ่งที่สูญเสียไปไม่มีอะไรมาทดแทนAm
(ไม่มีอะไรมาทดแทน)
เข้าใจทุกความเป็นAmไป
คนชายแดนยิ่งน่าเห็นใจ
และทุกท่านทุกคนGที่ประสบภัย
มันกลั่นอยู่ในอก น้ำตามันก็รินไหล
เลวร้ายอะไรเDmช่นนี้ (เช่นนี้)
ทำได้แม้แต่ประชาชนเด็กAmสตรี
โอ้ว โกรธจนตัวสั่นAm
แค้นมันเต็มที่ ไม่มีวันจะลืมGได้
ตราบที่ลมหายใจยังมี
นี่คือเสียงDmจากคนชายแดน
นี่คือเสียงจากคนชายแดน
นี่คือเสียงAmจากคนชายแดน
นี่คือเสียงจากคนชายแดน
* นี่คือเสียงจากคนชายแดนAm
มันทำไว้เจ็บปวดเหลือแสนG
ใครกันจะเข้าใจคนชายแดนDm
สิ่งที่สูญเสียไปไม่มีอะไรมาทดแทนAm
(ไม่มีอะไรมาทดแทน)
เข้าใจทุกความAmเป็นไป
คนชายแดนยิ่งน่าเห็นใจ
และGทุกท่านทุกคนที่ประสบภัย
มันกลั่นอยู่ในอกDm น้ำตามันก็รินไหล
เลวร้ายอะไรเช่นนี้
ทำได้แม้Amแต่ประชาชนเด็กสตรี
โอ้ว โกรธจนตัวสั่นAm
แค้นมันเต็มที่ ไม่มีวันจะลืมGได้..
ตราบที่ลมDmหายใจยังมี
ตราบที่ลมหายใจยังมี
ตราบที่ลมAmหายใจยังมี
* นี่คือเสียงจากคนชายแดนAm
(คนชายแดน)
มันทำไว้เจ็บปวดเหลือแสนG
ใครกันจะเข้าใจคนชายแดนDm
สิ่งที่สูญเสียไปไม่มีอะไรมาทดแทนAm วู้ว..
INSTRU :
Am|G|Dm|Am ( 2 Times)
เข้าใจทุกความAmเป็นไป
คนชายแดนยิ่งน่าเห็นใจ
และGทุกท่านทุกคนที่ประสบภัย
มันกลั่นอยู่ในอกEm น้ำตามันก็รินไหล
เลวร้ายอะไรเช่นนี้
ทำได้แม้Amแต่ประชาชนเด็กสตรี
โกรธจนตัวสั่นAm
แค้นมันเต็มที่ ไม่มีวันจะลืมGได้..
ตราบที่ลมDmหายใจยังมี
ตราบที่ลมหายใจยังมี
ตราบที่ลมAmหายใจยังมี
เสียงจากคนชายแดนAm
ใครเจ็บเป็นผู้เหลือแสนG ใครกันเข้า..
