INTRO : Am|C|DmE
Am|Am|Am|Am
อยู่ที่ไหนAmใครๆ เขากะรู้
แหลงไหรฉาวโฉ้โหม๋เรามันลิ้นแข็งC
แหลงกลางไม่ได้ Am
เพราะสำเนียงมันทองแดงDm
ไม่ได้เสแสร้งG.. ว่าแหลงกลางไม่ชับAm
อยู่แต่เลแAmล้วว่าอยู่แต่เขา
คิดว่าโหม๋เรามันชนเผ่าเงาะป่าC
ถิ่นข้ามขวานAmตั้งแต่ชุมพรลงมาDm
ไปจนถึงนราGฯ นั้นแหละบ้านเกิดฉันAm
มาอยู่กรุงเทพCฯ ก็นานราสาAm
แล้วไซรวาจาCแหลงไม่เข้าที Am
สั่งน้ำกะทิไCม่รู้อีแหลงพรือดี Dm
เลยบอกแม่ค้าไปพันนี้ G
ว่าเอาน้ำเท่หัวพร้าวAm
* สั่งสับปะรดCก็บอกว่าเอาหย่านัดAm
จะสั่งเอาฟักCก็บอกว่าเอาขี้พร้าAm
พอสั่งดีปลี Cแม่ค้าเลยแหลงว่าDm
พอก่อนเธอจ๋าG.. ที่สั่Eงมาไม่เข้าใจ Am
INSTRU :
Am|Am|Dm|Am ( 2 Times )
มาอยู่กรุงเทพCฯ ก็นานราสาAm
แล้วไซรวาจาCแหลงไม่เข้าที Am
สั่งน้ำกะทิไCม่รู้อีแหลงพรือดี Dm
เลยบอกแม่ค้าไปพันนี้ G
ว่าEเอาน้ำเท่หัวพร้าวAm
* สั่งสับปะรดCก็บอกว่าเอาหย่านัดAm
จะสั่งเอาฟักCก็บอกว่าเอาขี้พร้าAm
พอสั่งดีปลี Cแม่ค้าเลยแหลงว่าDm
พอก่อนเธอจ๋าG.. ที่สั่Eงมาไม่เข้าใจ Am
ทำพรือได้กินAmยังเหลือขี้มิ้นกับไคร
แล้วที่สั่งไปยังไม่ได้อยู่ที
หลบเรินดีหว่าCไม่อยู่แล้วถ้าพันนี้ Dm
เพราะสำเนียงของพี่.G.
คนปร้านี้ไEม่เข้าใจ Am
หลบเรินดีหว่าCไม่อยู่แล้วถ้าพันนี้ Dm
เพราะสำเนียงของพี่ G
ว่าEนี้แหละเป็นคนใต้.Am.






























