INTRO : DmC|BbC
DmC|BbC
DmC|Bb
DmC|Bb|C
ถึงมื้อที่ต้องไป.Dm. อ้ายCก็คงต้องลาBb
ถึงน้ำตาCมันฟ้องว่าเจ็บจนกลั้นบ่ได้ Dm
เบิดCหน้าที่อ้ายแล้วDm
บ่ไหวCก็คงต้องไหวBb
ส่งทางใจใCห้เจ้ากับเขาไปฮอดDm.. ฝั่งฝันC Dm
* ภาDmพ.. มื้อ.C. วาน Bb
ถึงสิกระหน่ำซ้ำเติมบาดแผลC
พื้นที่อ้ายเคยแคร์Am
ขอยกให้เขาดูแลเจ้าDmเด้อ
อ้าDmย.. มา.C. ส่งBb
ได้ฮอดส่ำนี้ แค่Cได้เข้ามาฮัก
ถึงAmแม่นต้องเจ็บหนัก เพราะDmเธอ
สมศักดิ์ศรีแล้วBbล่ะ ให้เกียรติเอิ้นอ้ายCว่า
เขากะเป็นแค่ทางผ่าน
INSTRU :
DmC|BbC|DmC|Bb
ถึงแม่นจบบ่สวยDm
และเจ็บCจนแทบบ่ไหวBb
ย้อนว่าอ้ายCมันตั้งใจฮักเจ้าหลายเด้หDmล่า
ทุ่มCเททุกอย่างแล้วDm
ยังล้มCเพราะโดนบอกลาBb
แทบเป็นบ้าCตอนฮู้ว่าเจ้ากับเขาDmฮักกันC.. Dm
ส่Dmง.. เจ้าC.. ไป Bb
ไปฮอดสวรรค์เด้อคำC
คนก่ำกาดำคืออ้ายAm
สิตกนรกหมกไหม้Dm กะส่างหัวมันC
อ้ายรับจบBb.. เอง.C.
INSTRU : DmC|BbC
DmC|BbC
DmC|BbC|DmC|Bb
* ภาDmพ.. มื้อ.C. วาน Bb
ถึงสิกระหน่ำซ้ำเติมบาดแผลC
พื้นที่อ้ายเคยแคร์Am
ขอยกให้เขาดูแลเจ้าDmเด้อ
อ้าDmย.. มา.C. ส่ง Bb
ได้ฮอดส่ำนี้ แค่Cได้เข้ามาฮัก
ถึงAmแม่นต้องเจ็บหนัก เพราะDmเธอ
สมศักดิ์ศรีแล้วBbล่ะ สมศักดิ์ศรีอ้ายCแล้ว
