ชีวิตCลำเข็ญ แต่ใจมันยังไม่ยอมก็เลย
โดนซัดAmกระเด็น เลือดกระเซ็นประเด็น
ก็คือถ้าหากว่ายอมFแพ้ ในตอนนี้
ก็คงGมีคนเสียใจ
หน้าCที่การงานการเรียน
ความรับผิดชอบอันใหญ่หลวง
ภาAmระการเงินปัญหาคาใจ
มันเจ็บอยู่ในทรวง
แต่ยัFงต้องสู้ ก็ยังต้องสู้
หากGสู้ไม่ไหวก็แค่ go back home!!
กลับบ้านCกันเถอะ มันถึงAmเวลา
หอบใจที่Fแสนเหนื่อยล้า
กลับไปหาGคนที่รักจริง
กลับบ้านCกันเถอะ ให้ที่บ้านเยียวยา
เจอคนรังAmแกมา ต้องกลับไปเช็ดน้ำตา
จากคำพูดFไม่ดีของคนอื่น
ที่ทำให้เจ็บปวดและกล้ำกลืน
ต้องฝืนทนGอีกแล้ว กลับบ้านกันเถอะนะ
นอนCก่ายหน้าผากมองดูเพดาน
น้ำตาก็พาลจะไหล
ต่อให้แข็งให้แกร่งแค่ไหน
บางครั้งก็ทนไม่ไหว
จากAmบ้านมาไกลเพื่อตามฝัน
หอบเสื้อผ้าใส่เป้เก่า ๆ ไว้บนบ่า
และหอบปากท้อง
ของคนที่บ้านไว้กลางหลัง
เดินFทางออกมาไกลไร้ซึ่งญาติมิตร
เป็นคนจนมาสู้ชีวิตในเมืองที่กว้างใหญ่
สุดGท้ายที่หวังไว้ไม่เป็นอย่างใจคิด
แค่อยู่ให้รอดในแต่ละวันก็แทบจะสิ้นชีวิต
ไฟใCนเมืองสว่างทั้งคืน แต่ใจกลับมืดมน
ได้ต่ำกว่าค่าแรงคือค่าความเป็นคน
เขาAmหยามเหยียดเดียดฉันทั้งเย้ยหยัน
ต้องกัดฟันทนเอาส่งเงิน
เลี้ยงปากท้องคนของเราF
บางวันกินข้าวคลุกน้ำปลา
บางวันกินข้าวคลุกน้ำตา
บางGวันอยากตายจนเข้าห้องน้ำ
จะกินน้ำยาแต่แสงสว่างที่รั้งไว้
คือแสงโทรศัพท์ของคนที่บ้านทักมา
INSTRU : C|C|F|F|G
ผมก็คิดถึงเดี๋ยวอีกไม่นานจะกลับไป
กลับบ้านCกันเถอะ มันถึงAmเวลา
หอบใจที่Fแสนเหนื่อยล้า
กลับไปหาGคนที่รักจริง
กลับบ้านCกันเถอะ ให้ที่บ้านเยียวยา
เจอคนรังAmแกมาต้องกลับไปเช็ดน้ำตา
จากคำพูดFไม่ดีของคนอื่น
ที่ทำให้เจ็บปวดและกล้ำกลืน
ต้องฝืนทนGอีกแล้ว..
กลับบ้านDกันเถอะ มันถึงBmเวลา
หอบใจที่Gแสนเหนื่อยล้า
กลับไปหาAคนที่รักจริง
กลับบ้านDกันเถอะ ให้ที่บ้านเยียวยา
เจอคนรังBmแกมาต้องกลับไปเช็ดน้ำตา
จากคำพูดGไม่ดีของคนอื่น
ที่ทำให้เจ็บปวดและกล้ำกลืน
ต้องฝืนทนA อีกแล้ว กลับบ้านDกันเถอะนะ
