INTRO : C|Am|Dm|G
C|Am|DmG|C
ลุกเจ้าCกินผักตางป๋าย Am
ลุกขวายDmจะได้กินผักตางเก๊าG
กำตี้แCม่บอกแม่สอนเจ้า Am
อดเอาDmใหญ่แล้วเน้อลูกจายG
ดำน้ำCหื้อมันหันทราย Am
นอนหงายDmหื้อมันหันฟ้า G
วันเดือนCเคลื่อนไปไผบ่ท่า Am
ลูกหล้าDmใหญ่แล้วหื้ออดเอาG
กึ้ดAmถึงตอนน้อย ๆ ตอนเฮาล้มลงต้าว
แม่บอกได้เกิดเป็นคนมันตึงมีเซอะมีง่าว
ล้มแล้วFก็ลุกเหีย บ่ใจ่เป็นเมื่อยเป็นไข้
เจ็บน้อยก็อดเอาเกิดเป็นลูกบ่าวจะไปไห้
จนเฮาใหญ่Amวันนี้ก็บ่เหมือนตอนละอ่อน
ความเจ็บบ่ใจ่แค่ต้าว มีแผลถลอกอย่างตะก่อน
บ้านต้องผ่อนF มีแต่หนี้ ปะแต่คนสัปปะลี่
ชีวิตต้องปะแต่คนหัววอก แต่คนขี้จ่ม แต่คนจู้จี้
แต่ในใจลูAmกนี้ก็ยังจำกำแม่
ว่าลูกเหยคนเฮามันตึงมีดี มีแย่
นอนสลีวัFนใด จะไปลืมสาด ลืมแคร่
ได้นั่งเสลี่ยงซักวันก็ลง
เพราะชีวิตคนนั้นมันบ่แน่
ใส่เกิบแตะAmก้านว่าสายมันปุด
แต่เฮาก็ยังเหลือตี๋น บ่ใจ่เป็นคนตี๋นกุด
ลุกขึ้นลูกจายFถ้าคิดจะเตวก็ไปหื้อสุด
ใหญ่แล้วหื้ออดเอา ก้านแม่สั่งลุยฮาตึงบ่หยุดบ่ะ
ลุกเจ้าCกินผักตางป๋าย Am
ลุกขวายDmจะได้กินผักตางเก๊าG
กำตี้แCม่บอกแม่สอนเจ้า Am
อดเอาDmใหญ่แล้วเน้อลูกจายG
ดำน้ำCหื้อมันหันทราย Am
นอนหงายDmหื้อมันหันฟ้า G
วันเดือนCเคลื่อนไปไผบ่ท่า Am
ลูกหล้าDmใหญ่แล้วหื้ออดเอาG
แม่บอกAmถ้าลุกเจ้าได้กินไส้อั่วจิ้นหมู
ได้กิ๋นพริกแดงพริกหนุ่ม กินต๋ำบะหนุนกิ๋นอ่องปู๋
จำได้ตั้Fงเมื่อละอ่อนเต๊าใหญ่
ลุกขวายเมื่อใดจำเป็นได้กิ๋นก๊ะก้านผักไผ่ อ้า!
โคะAm! อะหยังปะล้ำปะเหลือ
จำได้สมัยละอ่อน บ่ะซอบง่าวกินแกงบะเขือ
แม่บอกหื้อเลือกเอาFจะกิ๋นเข้านึ่งกับเกลือ
ก็แล้วแต่เน่อน้อยเหยหรือจะกิ๋นแก๋งตี้เหลือ
เป็นกำสอนตี้มัAmนล้ำลึกฝังใจ๋
มากึ้ดถึงกำแม่ต๋อนตี้ชีวิตมันเริ่มบ่ไหว
ว่าแกงบะเขือส้มFตอนนั้นยังดีกว่าไหน ๆ
เพราะเอาดอกเบี้ยในธนาคารมาแกงกิ๋นบ่าได้
จำไว้เAmน้อน้อยเหย ใหญ่แล้วไปดีย่อย
ถ้าเตวเวยมันจะต้าวก่อก้อยเตวเน้อไอ่น้อย
แม่ขออFย่างเดียวท้อได้แต่จะไปถอย
ใหญ่แล้วหื้ออดเอาเฮาบ่ไจ้เด็กเห่อ อื้ม!!
ถ้าอู้ถึDmงเมื่อตะก่อน
ตอนเป็นละอ่อนยอมฮับว่าหลึก
แม่เขอ่านหนังสือหนังหา
เพราะว่าแม่กลัวพะญ๋าจะปึก
บ่ฮำAmบ่เฮียนวันนี้ ถ้าสูใหญ่มาเดี๋ยวจะหู้สึก
บ่อยากหื้อยะGก๋านตุ๊ก
แม่อยากหื้อลูกอยู่ในฮ่มตึก
ยามมืดDmยามดึกถ้าเล่นในป่าเดี๋ยวผีเอาซ่อน
ไอ่เฮาก็บ่หู้ฟ้านึกว่าในป่ามี Pokémon
ไปเล่นAmสุ่มมืดในป่า
ปอสดออกมาโดนแม่ตบง่อน
เป็นโขด เป็นเกียดG เป็นไห้ เป็นฮ้อง
หนีออกบ้านไปเอารถเครื่องฮ่อน
บ่เข้าDmใจ๋ ว่าเป๋นบ่าหยังแม่ถึงจุถึงดุถึงด่า
ปอได้ใหญ่มาผมจึงหู้ว่ากำแม่มีก่า
ความฮักAmของแม่ตี้มี
มันบ่เปลี่ยนสีเหมือนกับจั๊กก่า
เป็นเครื่องขัดเกลาGจิตใจ๋
เหมือนกบไสไม้ของหมู่สล่า
กำจุ Dmกำสอน กำด่า
รวมถึงเสียงเพี้ยตี้แม่ตบง่อน
เป็นความหวังดีของแม่
แม้มีไม้แส้มาฟาดขาน่องG
มันเจ็บน้อยกว่าปะคนขี้จุ๊ ปะคนกะล่อน
ปะคนหัววอก วอกไบ้วอกง่าว
อยากหื้อหมู่สูฟังกำแม่เหียพ่อง
ลุกเจ้าCกินผักตางป๋าย Am
ลุกขวายDmจะได้กินผักตางเก๊าG
กำตี้แCม่บอกแม่สอนเจ้า Am
อดเอาDmใหญ่แล้วเน้อลูกจายG
ดำน้ำCหื้อมันหันทราย Am
นอนหงายDmหื้อมันหันฟ้า G
วันเดือนCเคลื่อนไปไผบ่ท่า Am
ลูกหล้าDmใหญ่แล้วหื้ออดเอาG
แม่บอกCใหญ่แล้วนะลูกบ่าว
จะไปไหนก็ได้ Amขออย่างเดียวจะไปง่าว
แม่บอกใจ้ชีDmวิตอย่าหื้อมันปุดตืน
น้ำลายGตัวเก่าจำไว้จะไปลืน
แม่บอกCอย่าเป็นคนโวคนเวา
หู้อะหยังก็เอาหื้อแต้ Amจะไปด้น จะไปเดา
แม่บอกถ้าDmนั่งไห้จะมีแต่คนสมเพชเฮา
ลุกขึ้นมาGลูกเหย ใหญ่แล้วหื้ออดเอา
แม่บอกCใหญ่แล้วนะลูกบ่าว
จะไปไหนก็ได้ Amขออย่างเดียวจะไปง่าว
แม่บอกใจ้ชีDmวิตอย่าหื้อมันปุดตืน
น้ำลายGตัวเก่าจำไว้จะไปลืน
แม่บอกCอย่าเป็นคนโวคนเวา
หู้อะหยังก็เอาหื้อแต้ Amจะไปด้น จะไปเดา
แม่บอกถ้าDmนั่งไห้จะมีแต่คนสมเพชเฮา
ลุกขึ้นมาGลูกเหย ใหญ่แล้วหื้ออดเอา
INSTRU : C
