INTRO : Csus2 Bm7 |Am7
Csus2 Bm7 |F Dsus4
ทุกๆCmaj7ครั้งที่เธอนั้นส่งรอยยิ้มเBm7ข้ามาทักทาย
ทุกๆAm7ครั้งที่เธอนั้นส่งสายตาเGข้ามาหากัBm7น
ทำใCmaj7ห้ฉันนั้นแทบจะขึ้นสวรรBm7ค์ ทั้งที่ยังยืนอยู่ตรงAm7นั้น
(แทบจะขึ้นสวรรค์Bm7ทั้งที่ยืนอยู่)
ทุกๆCmaj7ครั้งที่เธอนั้นคอยส่งเสียงBm7และทุกข้อความ
ทุกๆAm7ครั้งที่เธอนั้นคอยเฝ้าถามG และเป็นห่วงฉัBm7น
ทำใCmaj7ห้ฉันนั้นแทบจะดิ้นBm7 ดิ้นตายอยู่ตรงAm7นั้น Bm7
* แต่ติดที่ฉันCmaj7.. นั้น ไม่ใBm7ช่ เพียงAm7คนเดียว Bm7
ที่ได้Cmaj7รับ.. ท่าที Bm7ที่แสนดีเFหล่านั้นDsus4 D
** มันจึงเป็นความCmaj7รัก.. ที่ไม่ถึงBm7กับสุข
เป็นความทุกข์Am7.. ที่ไม่ถึงGกับเศร้า Bm7
เป็นความCmaj7รัก.. ที่ทั้งซึ้งBm7ทั้งเหงาอยู่ด้วยAm7กัน
(เป็นความซึ้งและความเงียบเหงาอยู่ด้วยกัน)
จึงเป็นBm7ความรัCmaj7ก.. ที่มาพร้อมความBm7อึดอัด
และเป็นความรักAm7ที่ไม่เคยเห็นภาพGชัดๆสักวันBm7
มีCmaj7แค่ความรู้Bm7สึกครึ่งๆF กลา(Am7)งๆ
(ข้างในใDsus4จของฉันเพียงD)(คนเดียว(G))(ผู้เดียว)
ทุกCmaj7ๆครั้งที่มือของเรานั้นได้Bm7มาสัมผัส
ทุกAm7ๆครั้งที่เธอนั้นบอกความลับGให้ฉันฟังBm7
รู้ไหCmaj7มว่าหัวใจของฉันBm7 มันแทบละลายอยู่ตรงAm7นั้น Bm7
( ซ้ำ * , ** )
ฉันBbmaj7ไม่รู้ ระหว่างเรานั้นCคืออะไร
และBbmaj7ไม่รู้ต้องเป็นอย่างนี้ Cไปอีกนานแค่ไหนDsus4 D
( ซ้ำ ** , ** )
อึดอัดในใจขFองตัวฉันEmเพียงผู้เดียDsus4ว
Cmaj7แค่... คน.Bm7.. เดียว.Am7..
